PROLOG

Po drodze wyłożonej kocimi łbami niosło się echo uderzeń końskich kopyt.
W ciemnościach wypatrywałem jakichś sylwetek, lecz o tej porze nikt nie śmiał chociażby wychynąć głowy zza drzwi. Nad Khoid zapadła noc, której tak bali się mieszkańcy. A ja jechałem z podniesioną głową, mrużąc nieco oczy, aby poprawić ostrość wzroku. Od czasu do czasu słyszałem wycie wilków, jednak nie tak głośne i przeciągłe jak zazwyczaj, gdyż księżyc zasłonięty był dziś chmurami. Jechałem kłusem, nie chcąc sprowokować nikogo ze strażnicy przy bramie, która majaczyła w oddali.
Pora sucha dobiegała końcowi, lecz wciąż było ciepło. Zawsze śmiałem się, gdy ktoś z południa sugerował, iż u nas nieustannie pada śnieg. My po prostu mieliśmy cztery pory roku, oni nie. Może ich stereotyp opierał się na tym, że zawsze nosiliśmy coś skórzanego. Nawet najbiedniejsi. U nich, tam, w dole - nie do pomyślenia. Nie umieli trzymać pieniędzy.
Chociaż każdy południowiec, którego spotkałem, potajemnie mnie nienawidził, to tam właśnie teraz zmierzałem. Nie mogłem już znieść atmosfery Khoid, poza tym miałem ważną przesyłkę dla brata, który mieszkał w Sonnerze. Zawsze twierdziłem, że to idiotyczna nazwa.
Wstrzymałem na chwilę oddech, gdy koń zatrzymał się tuż przed kutym żelazem pierwszej bramy. Grube pręty wystrzeliwały majestatycznie w górę. W Khoid nigdy nie bawiono się w niepotrzebne ozdoby. Każda chata była prosta, funkcjonalna. Każdy pałac przytulny i tylko na kominki bogacze lubili wydawać więcej pieniędzy.
Kątem oka zauważyłem, że za szybą strażnicy ktoś się porusza. Chociaż nie chciałem do tego dopuścić, zaczęło mi bić serce i mój oddech przyspieszył. Ta przeklęta niepewność. Wyjdzie, czy nie wyjdzie.
Nie wyszedł. Odetchnąłem z ulgą, gdy usłyszałem zgrzyt i brama rozstąpiła się. Za nią znajdowała się druga, drewniana, która zaczęła się powoli unosić. Jeszcze ostatni rzut okiem na cichą drogę, przy której stało kilkanaście niskich chatek bielonych wapnem i o ciemnych, spadzistych dachach. Westchnąłem. Mimo wszystko, będę tęsknić.
Uderzyłem piętą w bok konia i ruszyłem.

***

Witam wszystkich serdecznie, krótki prolog już za mną :)
Mam nadzieję, że się spodobał i kogoś zaciekawiłam (chociaż troszkę). Pierwszy rozdział powinien pojawić się za tydzień, a następny zapewne trochę później, bo wyjeżdżam nad jezioro.
Oczywiście opowiadanie będzie zawierało elementy fantastyczne, bo to takie moje małe zboczenie i chyba nie potrafię napisać czegoś normalnego.
No, to tyle.

Dziękuję za przeczytanie i każdą opinię! :D